Pllakosi kjo paqe kështu,
Dhe plumbi i heshtjes më shumë se topi gjëmon.
Hologramet e mia s’i mban shtëpia,
Të etur për eter të sikurit
Më shumë se Aleksandri për botë.
Është bota më e lumaksur
Për Aleksandër
Thashë
Kimera guerrile mbushur plot -
Dhe ky është thelbi.
Asgjë mos beso:
Ku ka tym s’ka zjarr,
Zhgënjim i thellë prej proverbi
E ftohta
Më kërkon kocka kërciri e parakrahu.
Po matem t’ia jap.
Sa me dhëndër ngjan meiti me rrobat e mira
Ato që duhen për një vaki e rast!
Më rast e vaki se vdekja nuk gjen, mendova,
Në qivure me qefinë duket zjen e vlon hareja,
Ndërsa këtu
Tek gjithmona e jetës
Ka pllakosur një paqe jeshili,
Ironi kërmilli,
Dhe plumbi i heshtjes më tepër se topi gjëmon.
